Listening

---

 هیچ زمان برای شروع کردن دیر نیست ، هیچ زمان برای مجموعه دار شدن دیر نیست، مجموعه داری مثل ماهیگیری هست ، همیشه جالب به همراه هیجان و اون ماهی‌ همیشه تازه می‌باشد فقط ... چقدر از پخت و پز میدانیم ؟! چقدر از فنون آن آگاهی‌ داریم ؟ چقدر به سکوت علاقه داریم ! راستی‌ چقدر صبر و حوصله داریم ؟ قبل از رفتن برای ماهی‌ گرفتن باید به این مسائل خوب فکر کنیم سپس برای شکار ماهی‌ دل را به رودخانه بزنیم ...

در زمانی‌ که شروع میکنی‌ به قدم زدن در دنیای مجموعه داری به    سخن و حرف اطرافیان توجه نکن ، به هدفی‌ که داری فکر کن ، تلاش کن اول یک هدف را انتخاب کنی‌ ، میدانی قرار نیست مثل دیگران انبار داری کنی‌ یا هر چیزی که دیدی خریداری کنی‌ بعد از مدتی‌ هم پیر میشوی و از دنیا میروی سپس وراث تو میگویند پدر ما ... جمع کن بود ، بعد از مرگ یک مجموعه دار کفتار‌ها به سراغ وراث میروند نه برای محبت و توجه ، نه برای همدردی ، بلکه فقط برای بدست آوردن بخش خوب و کمیاب مجموعه ... دیگران هم تلاش برای ارزان خریدن ،وراث هیچ زمان علاقه نداشتند پس, از ارزش حقیقی‌ تاریخی‌ و مادی آنها هیچ اطلاعی ندارند... مجموعه به فنا و تباهی میرود ... در دوران ما میگفتند: نه خود خوری نه کس دهی‌ گنده کنی‌ به سگ دهی‌ ... حال حکایت دنیای امروز هست ...

 تصور کن یک مسیر خوب و خاص را در بخش مجموعه داری پیش گرفته‌ای ، بطور مثال تمبر ، پاکت نامه ، پست کارت ، بارنامه ، و .... تصور کن در اون زمینه تمام فکر و دانش و زمان خود را صرف و هزینه میکنی‌ ، با گذر زمان و کامل شدن مجموعه , تو از یک نو نهال تبدیل به یک درخت تنومند میشوی ، میتوانی‌ با آن مجموعه در نمایشگاه‌های داخلی‌ و خارجی‌  شرکت کنی‌ ، اگر توانایی داشته باشی‌ میتوانی‌ اصلا نمایشگاه برگزار کنی‌ و مجموعه را به هموطنان و دیگر مجموعه داران نشان بدهی‌ تا همگان استفاده کنند و لذت ببرند و سپس با شرکت در نمایشگاه‌های جهانی‌ میتوانی‌ به دنیا و دیگر مجموعه داران جهان نشان بدهی‌ و برای خودت و نام و فرهنگ و تاریخ کشورت افتخار به ارمغان برسانی ... 

اینجا در حد چند جمله می‌باشد ... 

تا حقیقت راه درازی را در پیش داری .. 

باید دید چقدر به هدف خود ایمان داری ...

میدانی همیشه داستان تا این حد شیرین نیست ، گاهی اشخاص بسیار هستند که مثل موش فقط جمع میکنند و در گنجه‌ها و گاوصندوق نگاه داری میکنند تو قرار نیست راه آنها را بروی ، قرار نیست انباری داری کنی‌ ، گاهی میگویی سخت هست نمی‌شود ، مسیر طولانی در پیش هست ، پول این کار و مسیر طولانی را ندارم ....و هزار اما و اگر می‌‌آوری .. شب و روز با بازی و فیلم نگاه کردن و کوچه و خیابان خود را مشغول میکنی‌ ... 

سپس میگویی شدنی نیست ، نمی‌شود ، من نمیتوانم ، من ضعیف هستم ، من کوچک هستم ، ... 

اگر فکر میکنی‌ توانی‌ و صبر و حوصله این مسیر طولانی را نداری من به تو توصیه می‌کنم هیچ زمان عمر با ارزش خود را صرف این کار نکنی‌ ، مجموعه داری کار هر کس نیست ، وجود می‌خواهد ، جنم می‌خواهد ، این نیست که هر کسی‌ از خواب بیدار شد بگوید من می‌خواهم مجموعه داری کنم یا هر کسی‌ ۴۰ تا ۵۰ تا تیر و تخت جمع کرد فکر کند مجموعه دار می‌باشد ... نه اینطور نیست، به این سادگی‌ نیست.  هر سمساری و هر دست فروشی نمی‌تواند بگوید من مجموعه دار هستم ، شغل آن شخص ساعت فروش ، آهن فروش ، فرش فروش ، کوزه فروش سفال فروش هست ، شغل آن شخص میز و مبل فروش هست ، شغل شخص دلیل بر اینکه مجموعه دار آن آیتم می‌باشد نیست ، مجموعه دار کسی‌ هست که از یک آیتم بیش از ۵۰۰ قطعه دارد ، سپس از اولین مدل تا جدیدترین ، قدمت آیتم خاص باید ۱۰۰ سال را داشته باشد ، این نیست که فردا برویم با پول هزار تا لاستیک  بخریم و سپس بگوییم من مجموعه دار لاستیک هستم ...

باید به هدف خود ایمان داشته باشید،  باید راسخ باشید سپس انتخاب کنید ، با قدرت حرکت کنید و مطالعه و تحقیق کنید ، از دوست و دشمن و معلم و متخصص سوال بپرسید و سپس مشورت کنید ، تمام و کامل را بنویسید و با خود تکرار کنید تا بتوانید به حقیقت و درستی‌ دست پیدا کنید ... در این میان وقتی‌ دانش شما کامل شد ، برسی‌ و پژوهش کامل شد با چشم باز شروع به خریدن کنید ، آرام آرام ، بدانید چه میخرید از چه کسی‌ و به چه قیمتی ، آیا آن قیمت ارزش دارد ؟ این نیست که بگویند در فعلا کتاب نوشته شده است، این نیست که بگویند ۳ شخص از استادان یا کلاه برادران تایید میکنند ، ... 

این نیست که بگویند علی‌ شمس آبادی تایید می‌کند ، خیر

چشم و گوشت را باز کن ، زمانی‌ که گفتن 

فلانی‌ ۱۰۰ تومان میفروشد  ، فردا نویی‌ پشیمان شدی و نظرت عوض شد بتوانی‌ آن تمبر خریداری شده را پس بدهی‌ و ۹۹ تومان از پول خود را پس بگیری ، می‌توان گفت کلاه شمارا بر نداشته ا‌ند و قیمت بازار به شما فروخته ا‌ند، فراموش نکنید تمبر ، پست کارت ، پاکت نامه مثل طلا و نقره نیست که پایین و بالا بشود ، خیر دنیای فیلاتلیک فقط بالا میرود برای اینکه کسی‌ نمی‌تواند زمان را به عقب باز گرداند ، برای اینکه زمان فروشی نیست و قیمت نمی‌توان روی آن گذشت ، در نتیجه فقط بالا میرود. تلاش کنید اشتباه نکنید و با فکر و چشم باز خرید کنید.

میدانی برای تو چند جمله میگویم ولی‌ نمیدانم چقدر از آنها را بخاطر میسپاری ... چقدر به آنها عمل میکنی‌ ... آینده جواب سوال مرا خواهد داد ، افسوس شاید زمانی‌ برسد که دیر شده باشد و من آن روز را هرگز نبینم ، اما مهم نیست میدانی چرا ؟ برای اینکه من به تربیت و قدرت تو ایمان دارم ...سخن مرا همیشه به همراه داشته باش این نیز بگذرد ... روزگار نیز میگذرد ... خوب و بد آن ملاک نیست ، ملاک عمل کرد درست و غلط ما هست ،  ملاک فقط قضاوتی هست که آیندگان از عملکرد خوب و بد ما خواهند کرد... و در آخر ... پایان داستان نام نیک و بدی هست که از ما به یادگار خواهد ماند. 

 علی‌ شمس آبادی 

تاریخ و فرهنگ هر کشوری بر روی کاغذ‌های رنگی‌ کوچک نقش بسته ا‌ند،  آن کاغذ‌های رنگی‌ را تمبر صدا میزنند ، در گذشته علی‌ شمس آبادی همیشه بر این اصل معتقد بود و میگفت:

زندگی‌ در گذر زمان خلاصه میشود ، زمان بقدری کوتاه می‌باشد که حتا فرصت  پیدا نمیکنی‌ به کوچکترین آرزوهای خود دست پیدا کنید، یکی‌ از آرزو‌های انسان  بی‌ نیازی هست ، بی‌ نیازی از مال دنیا و رها شدن ، در اصل آزاد شدن از زندگی‌ ماشینی ، پرسیدم چطور ؟ 

چرا چنین میگویید !?  خندید و گفت:

زندگی‌ ۸۰% مردم عادی دنیا تا کودک هستند که هیچ و مثل برق گذر می‌کند سپس به مدرسه میروند و تحصیل میکنند و دانشگاه ، زمانی‌ که لیسانس میگیرند ۲۴  یا ۲۵ ساله هستند ، سپس  دنیای کار آغاز میشود و  ۴۰ سال در اختیار یک سیستم کار و تلاش میکنند و حقوقی یکسان میگیرند ، زمانی‌ که ۶۵ ساله میشوند و از کار افتاده قرار هست که بازنشته بشوند و استراحت کنند ، سپس چند سال استراحت

  سپس  مرگ به سراغ آنها  خواهد آمد ... 

این بود داستان زندگی‌...  البته اگر همه چیز خود پیش برود و آنها خوش شانس باشند  ... 

از نظر من این زندگی‌ نیست ،  نصیحت من به تو اگر خواستی‌ برای خودت ۳ سرگرمی پیدا کن ، اولی‌: برای آرامش فکرت و روح تو ، دومی‌: برای آرامش جسم و وجود تو و سومی‌: برات پول ساز باشد ... بقدری که مزه بی‌ نیازی را هر روز حس کنی‌ ، با داشتن دانش ، تجربه و تخصص اصولی و صحیح ,  

دنیای فیلاتلیک این  توانایی‌  را به تو میدهد تا قأعده بازی زندگی‌ را بطور کامل تغییر دهید.

درس دوم:

همیشه یک جمله را تکرار میکرد ، قرار نیست مثل دیگران باشیم اگر میخواهیم متفاوت باشیم

سوال میپرسیدم که دقیقا منظور شما از این سخن چه می‌باشد ؟!  

در پاسخ میگفت:

انسانها تغییر کرده ا‌ند ، در گذشته چنین نبود وقتی‌ که انسان اولیه آتش را کشف کرد تغییر و تحول بسیار بزرگی‌ رخ داد تا انقلاب صنعتی و روز به روز انسان‌ها به یافته‌های جدید دست پیدا میکردند، برای اینکه از تجربه گذشته گان استفاده و در عین حال بدنبال راهی‌ تازه و جدید بودند ، راهی‌ متفاوت به همراه فکری جدید و تازه ، بر همین اصل در دنیا هر روز پیشرفت تازه‌ای رخ میداد

میدانی ما انسان‌ها یاد گرفته ایم که از دیگران کپی‌ کنیم و آنرا تکرار و تکرار ... تکرار ..

بطور مثال در یک دانشگاه دانشجو‌ها درس میخوانند، کتاب‌های علمی‌ و تخصصی بقدری زیاد شده ا‌ند که هیچ گاه دانشجو فرصت نمیکند حتی ۱۰% از آنها را برسی‌ کند چه برسد به آنکه زمان بگذرد و به اکتشافی جدید و تازه دست بزند ...

قرار نیست همیشه کپی‌ کنیم ، تلاش کن تا متفاوت باشی‌ ، اگر تو هم مثل دیگران فقط بدنبال کپی‌ کردن باشی‌ .. پس چه تفاوتی‌ با دیگران خواهی‌ داشت ...

این صحبت‌هایی‌ که شما میخوانید مربوط به امروز و دیروز نیست ، درس‌هایی‌ هست که بیش از ۳۰ سال همراه من می‌باشد

زمانی‌ که فقر گذران زندگی‌ را بر من سخت و دشوار کرده بود ، زمانی‌ که عشق و علاقه و دانش بود ، اما توان خرید نبود... کار را دشوار میکرد

البته آن زمان تجربه هم بسیار کم بود ، دوست داشتم یک شبه راه ۱۰۰ ساله را بروم ، کاری ناا ممکن ... زمانی‌ که به بن بست میرسدم ، ناا امید نمیشدم بلکه فکر می‌کردم برای پیدا کردن راهی‌ درست و بهتر ، برای پیشرفت ، برای تغییر ، برای متفاوت بودن ... برای کسب تجربه بیشتر ...برای یاد گرفتن صبوری ، برای یاد گرفتن صبر و اندیشه ... تا کامل بشوم... 

همیشه برای موفقیت راه‌های بسیاری وجود دارد ، این دنیای مادیات نیست که برای ما تصمیم می‌گیرد بلکه این دانش و تخصص و تجربه ما هست که میتواند در کنار صبوری بر دنیای مادیات غلبه کند و آنرا براحتی بدست آورد تا از آن فقط به عنوان یک سلاح استفاده کند ... تجربه و دانش و صبوری میتواند مارا متفاوت کند ...

میتواند مرا وارد نقاط پنهان دنیای فیلاتلیک کند ... 

دنیائی که شما را به بی‌ نیازی مطلق می‌رساند

****************

سالهای بسیار دور را به یاد میاورم که تازه توسط پدر بزرگم به تمبر علاقمند شده بودم ، کمتر از ۹ سال داشتم ، ناخود آگاه وارد دنیای ایرانیان فیلاتلیک شدم

عزیزان و دوستان بسیاری هستند سوال میکنند ، فیلاتلیک !؟ به چه معنایی می‌باشد ، وقتی‌ وارد دنیای مجموعه داری میشویم و شروع می‌کنیم به تحقیق و برسی‌ و پژوهش در مورد تاریخ پستی, پاکت نامه ، پست کارت ، عکس ، تمبر ، بار نامه ، اسناد و هر ایتمی که دارای مهر و تمبر پستی می‌باشد ، این بخش از مجموعه داری را دنیای فیلاتلیک میگویند و کسی‌ که محقق و پژوهشگر و مجموعه دار آن هست را یک فیلاتلیست مینامند.  بیش از ۳۰ سال از عمر خود را صرف مجموعه داری و پژوهش و تحقیق کردم ، بارها و بارها ناا امید شدم ، سختی زندگی‌ اجازه ادامه دادن را نمیداد ، مشکلات مالی ، نبود زمان کافی‌ ، کار و تلاش و ... اما هیچ یک از این مسائل دلیل بر ادامه ندادن این مسیر نمی‌شد ، راهی‌ بود که بازگشتی وجود نداشت و باید ادامه میدادم .. همچنان ادامه میدهم تا شاید  زمانی‌ به خط پایان برسم. 

البته همیشه از خودم سوال می‌کنم ، آیا خط پایانی وجود دارد ؟! در طی‌ ۲۰ سال گذشته در کنار مجموعه داری بدنبال خط پایانی بودم .. اما افسوس هر چه گشتم کمتر به جوابی‌ دست پیدا کردم. 

هر زمان سوالی در مورد دنیای فیلاتلیک به ذهن شما خطور کرد به راحتی‌ میتوانید با ما تماس بگیرید ، در اولین فرصت پاسخگوی شما خواهیم بود. با تشکر 

اردتمند شما عزیزان سام شمس آبادی